مانيش مجنون ولا ناكش فى قلبى كلام من التخريف ولا باصم على الضلع اللى فى جنابى ولا ناسخ كلام مش مَقرى فى كتابى ولا بامشي وأنا جوايا باتعايب ولا شارب وبتطوح من الضحكة اللى مسجونة ما بين الشفه والشفه ولا باسرق من الصوره ملامح حد أنا كل اللى بتمناه أحب بجد دخلت فى حلمى م السرداب عشان أوصل لصورة لقتها بتقولى هاركب لولى ع التورللى وأخلى الفاتحة مقفولة وأسيب التانيه معدولة والم الباقى بالأبرة واخلى الوردة ف الطرحة عشان تمشى مع البدله وأشوفنى بين أيديك نايمه ف قصر من الشموس وأنت على روحى بشوفك ضل حسبت عينيها فى الحسبة مع يساوى لقيتها الحل فتحت كتابى م الأول بفتحه وبسملة وتصديق وريحة وردة من لونها تِجرى فى العيون الريق وعنوان أنكتب فيها بحبر نزيف من المبسوط وزغروطه بتبعت صوت عشان تنده على النايم وسهم يعدى فوق حرفين فى قلب بيترسم صايم ونور ماشي بيتسحب على كل الحديد والحيط ودخلت بيت بتتزوق سماها نجوم وليل مكتوم وأهل من اللى مش واضحين وحيرة بتمشى جوه العين بتسأل على ف الشارع دى ليلة مين وأشوفنى ف زحمة مش واضحة مابين الضلمة والأنوار وشكل عروسة بالفستان وبدلة قماشها م الكتان فى صورة شكلها منغمش ما هو النايم لو أتدروش يشوف الحلم بالمقلوب عدلت التوب لقيت الزفه والكوشة هدوم الناس مجرد تتر فى عينيا بيتقلب حسب أمنية الحرمان ماهو العقل اللى نام كسلان بيعمل سوفت مجاني باحساسي بيبني بدقة الخايف خيال ميت خيال يسحب هوا الرئتين فى أول سكه مخنوقة فى حلم بيتولد نايم ومش عارف يشوف النور صحيت ولقتنى فى الوحدة بقيت مسجون وحلمى بيترسم لما بعيش مجنون ............... شعر: محمد طلعت
